زنان و انتخابات

 زن موجود زیبایی که خداوند شریک و نیمه تکمیلی مرد قرار داده است و بالعکس( نیمه تکمیلی زن مرد میباشد) در تاریخ  و در هر زمانی زن مورد ستم قرار گرفته است. هر وقت فردی بلند شد و فریاد زد که زن انسان است و فرقی با مرد ندارد و تنها به خاطر بقا و تکمیل کردن یکدیگر به دو شکل و خصوصیات متفاوت آفریده شده است لقب " فمنیست " را به او اطلاق کردند گویا گناهی نابخشودنی از او سر زده است. در این سوی آسیا نمی دانم به خاطر شرایط آب و هوایی است یا چیز دیگری که بیشتر از هر جای دیگر دنیا به زنان ظلم میشود. اعراب جاهلیت زن را مورد ننگ خانواده می دانستند و با تولد نوزاد دختر او را زنده به گور میکردند. متاسفانه این شیوه زنده به گور کردن دختران هنوز هم ادامه دارد منتها با گذشت زمان و پیشرفت علم نوع آن فرق کرده است. زنده به گور کردن افکار و ایده های زن به مراتب سخت تر از جسم اوست. در هند در بسیاری قبیله ها بارها و بارها شنیده شده است که با مرگ مرد زن را همراه او آتش زده اند. یا دختری را بخاطر نداشتن جهیزیه به آتش کشیده اند. در افغانستان زنان را از هر گونه حقی محروم کرده اند بدیعی ترین آن که حق باسواد شدن است محروم گشته اند. در کشورهای عربی زن حق رانندگی ، جلو ماشین نشستن، در پستهای دولتی وارد شدن(باستثناء عربستان که اخیرا انقلابی صورت گرفته و معاون وزیر اموزش و پرورش را زن انتخاب کردند) در عراق بصورت فرمالیته زن را وزیر کردن و از او پشتیبانی مالی و سیاسی نکردن تا جایی که کمتر از شش ماه در این پست دوام نیاورد و استعفاء نمود و .... هر گونه ظلمی را در حق زنان روا می دارند. در کشور خودمان ایران تنها شعارهای حمایت از زنان است که در راس امور قرار دارد . متاسفانه در هر برهه ای از زمان این مردان بوده اند که قانونگذاری کرده اند و با تعصبات مردانه و اینکه زن را جنس دوم و ضعیف قلمداد کرده اند قانونگذاریها به نفع مردان بوده است و میباشد. یادم می آید آقای خاتمی زمانی که بحث انتخاب کابینه شد وقتی خبرنگار از او پرسید در کابینه از وزیر زن هم استفاده میگردد صراحتا گفت" من چنین ریسکی نمی کنم" حال خاتمی فردی است که مدعی دفاع از حقوق بشر و زنان و همه اقشار جامعه است وقتی ایشان چنین دیدگاهی نسبت به زنان دارند چه انتظاری از مردان میتوان داشت؟ همان زمان بود که من گفتم دیگر به هیچ شعار انتخاباتی اعتماد نخواهم کرد. من خود در رای دادن به خاتمی گول شعارهای تبلیغانی ایشان را خوردم. در مسئله حجاب میشود همه چیز را منتسب به زن و وظیفه زن میدانند. مردان هیچ وظیفه ای در قبال چشم پوشی از گناه و طرز لباس پوشیدن و ... ندارند. می گویند چادر نشانه ملی زن ایرانی است و فرهنگ زن ایرانی است . نمی دانم ایا مردان ایرانی در همه برهه تاریخ ایران کت و شلوار و اینچنین لباس می پوشیدند یا در چند دهمه اخیر لباس مردان اینگونه شده است حتی من که سنم به آن زمان قد نمی دهد از فیلمهای تاریخی می فهمم که لباس مردان ایرانی اینگونه نبوده است بلکه شلواری گشاد و پیراهنی بلند و گشاد تن مردان ایرانی بوده است پس چرا مردان به سنت لباس پوشیدن ملی خود برنمی گردند  و کت و شلوار که زائیده فرهنگ غرب است را برای خود انتخاب کرده اند؟ من مخالفتی با چادر ندارم و بلکه خودم به این پوشش علاقه دارم اما با اجبار کردن آن مخالفم . در روزنامه های خارجی خواندم که خانمی در ترکیه که حجاب را انتخاب کرده بود و از دانشگاه اخراج شده بود خانم فائزه هاشمی برای ایشان دعوت نامه ای فرستاده بودند و ایشان را به عنوان یک الگوی زن مسلمان محجبه به ایران دعوت کرده اما وی در جواب گفته بود به کشوری که خود حجاب را اجباری کرده است و حق انتخاب را از زنان گرفته است وارد نخواهد شد. حال برگردیم به انتخابات سوال من این است که چرا وقتی که زمان انتخابات میشود زنان جزعی اصلی و بلکه رای آنان سرنوشت ساز است و کاندیدها این همه از زن حمایت می کنند و شعار میدهند اما به محض اینکه انتخاب شدند همه چیز فراموش می کنند؟ وقتی به قدرت رسیدند چه نمایندگان مجلس چه شوراها چه رئیس جمهوری همه زنان را شایسته پست و مقام و وزارت نمی دانند؟ چه میشود که در عرض چند ماه اینگونه تغییر گفتار و رفتار میدهند؟ آیا هدفی جز رای جمع کردن از نیمی از جمعیت ایران که زنان هستند را دارند و در حقیقت آیا جز فریب دادن زنان را در دوره تبلیغات انتخاباتی دارند؟ کاش افرادی که کاندید میکردند بجای عوام فریبی و مردم فریبی به فکر اصلاح کردن این قوانین یک جانبه ای بودند که همه جا از مردان دفاع کرده و حقوق مشروع زنان را در حداقل چیزها نادیده گرفته اند. حتی در قضا هم که جایگاه دادرسی به بی عدالتی میباشد همه قوانین به نفع مردان میباشد. کجای قوانین ما در ایران به زن حقی داده است؟ در دنیای امروز می بینیم که در اسپانیا 9 نفر از کابینه را زنان تشکیل داده اند و در اکثر کشورها حتی کشورهای عربی اینک به این نتیجه رسیده اند که زنان را وارد کابینه کنند. اما زن در ایران با اینکه از نظر علمی هم از مردان جلو افتاده اند بحدی که 60 درصد قبول شدگان دانشگاهها را دختران تشکیل میدهند اما در صحنه های سیاسی ، اجتماعی ، دولتی و... هیچ حقی ندارند. حتی همین قبول شدگان دختران در دانشگاه برای مردان شده زنگ خطری که وای مصیبتا بیائید و دانشگاه را سهمیه بندی کنیم که امور از دست ما دارد بیرون می رود. حال نمی دانم با این توصیف کدام زن رغبت می کند گوش به شعارهای انتخاباتی مردانی بدهد که در عمل ثابت کرده اند ضد زن می باشند و اینها شعاری بیش نیست؟