میخواستم از سفر مالزی بنویسم اما این روزها دل و حوصله ای برای این کار نمانده

با همه شور و هیجانی که در این چند ماه داشتیم روز ۲۲ خرداد به اوج خود رسید. در تاریخ این انقلاب بی سابقه بود مرد و زن ، پیر و جوان همه و همه پای صندوق رای رفتند تا سرنوشت خود را به فرموده قرآن عوض کنند. خداوندمیفرماید ما سرنوشت هیچ قومی را تغییر نمی دهیم مگر اینکه ان قوم خود بخواهد. اما متاسفانه حاکمان جور و ظلم در مقابل خداوند هم ایسنادند و فرعون گونه اجازه ندادند مردم نجیب و شریفی که میخواستند برای خود و مملکتشان تصمیم بگیرند و میخواستند صداقت را جایگزن دروغ و تهمت و ریا و فریبکاری نمایند تصمیم بگیرند.  مردم کار خودشان را کردند زحمت خودشان را کشیدند و امروز نمی توانند ببینند به شعور دهها میلیون ایرانی در ایران و سراسر جهان توهین شده است. امروز نمی توانند ببینند زنده هستند اما فکر و اندیشه انان مرده است. برگهای سبز درختان اگر چه در پاییز و زمستان در اثر جبر سرما خشک می شوند و می افتند اما نشان داده اند که مرگ ابدی ندارند مگر انان را از ریشه بسوزانند. جوانان غیور این مملکت میخواهند دوباره برویند میخواهند زنده باشند نه زندگی میخواهند اندیشه داشته باشند به قول خانم رهنورد جوانان هم نمی خواهند زندان اندیشه داشته باشند. بگذارید جوانان رشد کنند. بگذارید حرف بزنند بخدا این تخت و تاجی که در رویاها برای خود ساخته اید نابود شدنی است و حق است که ماندگار میماند. به امید آن روز