اولین پست من

سلام به همه دوستانی که از امروز با من در این وبلاگ همراه می شوند و مرا راهنمایی می کنند. شاید از نام وبلاگ تعجب کنید و بخصوص اونهایی که در کانادا به سر می برند برایشان تازگی داشته باشه. میخوام از همین الان واقعیت رو بگم. سه ساله که ازدواج کردم روزهای اول اشنایی با همسرم تصمیم داشتیم به کانادا بیایم اما دیدیم که مشکلی که نداریم بخصوص از نظر مالی کار و زندگی راحتی داریم چرا باید چادر چاغچور کنیم و بیایم کانادا؟ منصرف شدیم اما دو سال و نیم که گذشت دیدیم دیگه قادر به ماندن نیستیم. زندگی مشترک با مجردی خیلی فرق داره. بی اخلاقی در جامعه ، رعایت نکردن قوانین ، اعصاب خردکردن حتی برای گرفتن نان ، دروغ حرف اول را زدن و داشتن پارتی مهمترین رکن موفق شدن در این جامعه است و هر چه کردیم نتونستیم مثل یقیه بشیم. این شد که با وکیلمون تماس داشته باشیم و پروندمون رو به جریان بیاندازیم در حالی که قبلا هم نگفته بودیم نمی خوایم بیایم اما پیگیری نمی کردیم. از قضا وکیلمون گفت هر چه زودتر مدارک را کامل کنیم که در شرف مهاجرت هستیم و از اون روز شور و ول وله افتاد به جونمون . استرس ابنکه میشه؟ نمیشه؟ خلاصه تا الان که وکیل گفته حداکثر ۶ ماه دیگه ما کانادا هستیم هنوز نمی دونیم واقعا میایم یا نه؟ اما اسم وبلاگ من نه سیاسی هستم و نه طرفدار کسی و فرد خاصی . اعتقادات خودم را دارم . اهل نماز و حجابم (اگر ریا نشه) همه نوع دوستی هم دارم در پستهای بعدی بیشتر توضیح خواهم داد. دوست خیلی مذهبی دارم و دوست بی دین و مذهب هم دارم و برای هر دو گروه و اعتقاداتشون احترام قائل هستم و یکی از دلائل مهاجرتم هم همین است که جایی بروم که با همین تیپ و اعتقاداتی که دارم منو بپذیرند . اهل سیاست بازی هم نیستم و دل خوشی هم از سیاست ندارم و اینکه دین و اعتقاداتم هم هیچ ربطی به سیاست ندارد. امروز هم که روز تاسوعا هست و در ماه محرم است از حضرت عباس میخوام که همه را کمک کنه تا به خواسته به حق خودشون برسند.

تاریخ: سه شنبه هفدهم دی 1387 ساعت :17:34