محرم

 تاریخ: شنبه بیست و یکم دی 1387 ساعت :20:25

تاسوعا و عاشورا جای همه کسانی که دوست داشتند در این مراسم باشند و نبودند خالی شوهرم گفت چون سال دیگه نیستیم به احتمال زیاد استفاده کامل را از این روزها ببر . گاهی هم به شوخی میگفت میرویم جایی که شنیدن صدای اذان را ارزو کنی. خلاصه بگذریم و برگردم توضیحاتی بدهم در مورد اسم وبلاگم. تعجب می کنم در این مدت کسی نظری نداشته فکر کردم هنوز که هنوز مذهبی ها لابد می گویند دارید به دیار کفر میروید و غیر مذهبی ها می گویند بابا اینجا جای افرادی مثل تو نیست. خوب شاید هم درست بگویند هر دو طرف . اما من معتقد هستم در قرن ۲۱ زندگی می کنیم قرنی که دنیا شده دهکده کوچک این صفحه منیتور لب تاپ ، قرنی که میشود بجای دعوا و جنگ با دوستی مسالمت در کنار هم زندگی کنیم. چرا ما ایرانی ها هر جای دنیا برویم نمیتوانیم همدیگر را تحمل کنیم؟ چرا باید بگودیم همه باید مثل ما فکر کنند؟ مثل ما بپوشند؟ مثل ما کار کنند؟ من وبلاگهای زیادی را مطالعه می کنم از جمله " از قلب کویر " " کانادا جون" "شاتسین" و خیلی ها ی دیگه برای اکثرشون هم کامنت می گذارم و با اینکه میبینم کاملا باخودم عقاید متفاوتی دارند برایشان احترام قائل هستم یا اینکه وبلاگهایی چون " پاک مردان" " حاج حمید" " رمان فارسی" اینهایی که در بعضی عقاید با من جور هستند. خوب برگردیم باز به اسم وبلاگ راستش را بخواهید من حجاب را دوست دارم نه بخاطر تعصبات ۱۴۰۰ ساله ما مسلمانها بلکه بخاطر شناختی که از حجاب پیدا کرده ام. به خاطر اینکه احساس میکنم حرمت زن بودن خودم را در قرنی که از زن بعنوان کالایی برای عرضه بیشتر و تبلیغات بیشتر استفاده می کنند بیزارم. دلم میخواهد برای زن بودن زن ارزش قائل باشند نه چون عروسکی دست به دست بچرخانندش . دلم میخواهد اگر موی زیبایی دارم یا اندامی و شکلی برای خودم حفظش کنم و حراجش نکنم البته به این معنا نیست که به عزیزانی که اعتقادی به حجاب ندارند توهین کنم اعتقاد آنها هم محترم است اما تا بحال کسی پیدا نشده روی این مسئله مرا قانع کند. همانطور که در ایران دوستان بی حجاب و با حجاب دارم و همانطور که برای دیگران احترام قائل هستم دلم میخواهد دیگران هم با من همینطور برخورد کنند. اگرفردا به کانادا آمدم و فردی ایرانی مرا دید به دیده مامور رژیم جمهوری اسلامی یا جاسوس و .... به من نگاه نکنند. دوست دارم یکدیگر را باور کنیم. به چشم هموطن و دوست با هم باشیم نه دشمن که متاسفانه ۳۰ سال است ما دو گروه مذهبی و غیر مذهبی را روبروی هم قرار داده اند و ای کاش این مسئله حل شود.

اولین پست من

سلام به همه دوستانی که از امروز با من در این وبلاگ همراه می شوند و مرا راهنمایی می کنند. شاید از نام وبلاگ تعجب کنید و بخصوص اونهایی که در کانادا به سر می برند برایشان تازگی داشته باشه. میخوام از همین الان واقعیت رو بگم. سه ساله که ازدواج کردم روزهای اول اشنایی با همسرم تصمیم داشتیم به کانادا بیایم اما دیدیم که مشکلی که نداریم بخصوص از نظر مالی کار و زندگی راحتی داریم چرا باید چادر چاغچور کنیم و بیایم کانادا؟ منصرف شدیم اما دو سال و نیم که گذشت دیدیم دیگه قادر به ماندن نیستیم. زندگی مشترک با مجردی خیلی فرق داره. بی اخلاقی در جامعه ، رعایت نکردن قوانین ، اعصاب خردکردن حتی برای گرفتن نان ، دروغ حرف اول را زدن و داشتن پارتی مهمترین رکن موفق شدن در این جامعه است و هر چه کردیم نتونستیم مثل یقیه بشیم. این شد که با وکیلمون تماس داشته باشیم و پروندمون رو به جریان بیاندازیم در حالی که قبلا هم نگفته بودیم نمی خوایم بیایم اما پیگیری نمی کردیم. از قضا وکیلمون گفت هر چه زودتر مدارک را کامل کنیم که در شرف مهاجرت هستیم و از اون روز شور و ول وله افتاد به جونمون . استرس ابنکه میشه؟ نمیشه؟ خلاصه تا الان که وکیل گفته حداکثر ۶ ماه دیگه ما کانادا هستیم هنوز نمی دونیم واقعا میایم یا نه؟ اما اسم وبلاگ من نه سیاسی هستم و نه طرفدار کسی و فرد خاصی . اعتقادات خودم را دارم . اهل نماز و حجابم (اگر ریا نشه) همه نوع دوستی هم دارم در پستهای بعدی بیشتر توضیح خواهم داد. دوست خیلی مذهبی دارم و دوست بی دین و مذهب هم دارم و برای هر دو گروه و اعتقاداتشون احترام قائل هستم و یکی از دلائل مهاجرتم هم همین است که جایی بروم که با همین تیپ و اعتقاداتی که دارم منو بپذیرند . اهل سیاست بازی هم نیستم و دل خوشی هم از سیاست ندارم و اینکه دین و اعتقاداتم هم هیچ ربطی به سیاست ندارد. امروز هم که روز تاسوعا هست و در ماه محرم است از حضرت عباس میخوام که همه را کمک کنه تا به خواسته به حق خودشون برسند.

تاریخ: سه شنبه هفدهم دی 1387 ساعت :17:34